- شناسه خبر : 15476
به بهانه‌ی رونمایی از پلنگ برزک و قمصرمان! می‌ارزد یا نمی‌ارزد؟
اهل کاشانم، علی خالوئی، کنشگر محیط زیست و لیدر طبیعت‌گردی
در اخبار آمده : «بلاخره بعد از دوسال پیمایش میدانی، «پلنگی» در منطقه‌ی حفاظت شده برزک – قمصر، رکورد شد».
رکوردارمان را مستندسازی کردیم،
با حضور مدیران استانی از رکوردمان رونمایی هم کردیم.
در نهایت، آوازه‌اش را به گوش همگان رساندیم.
حتی به گوش رسانه‌ی ملی، و فراتر از آن، به رسانه بی‌بی‌سی، آن طرف مرزها،
این بسیار عالی‌ست، این که ما هم،
بالاخره پلنگی داشته باشیم! البته از خیلی قبل‌ترها، داشته‌ایم!
ولی نمی‌دانستیم که داریم!
مانند بی‌خبری از، بسیاری از داشته‌های‌مان!
ولی اینکه، ما عامه‌ی مردم، هم متوجه شویم، بالاخره «پلنگی» داریم!
را سردرنمی‌آوریم،
عالی‌ست یا خیر؟
خوب است، یا بد؟
قضاوتش، بماند با شما حضرات؟
خُوب!
حالا زینبده است، جناب آقایان بفرمایند:
رونمائی از این «آقا یا خانم پلنگ»
یک: زین پس چقدر می‌تواند سلامت ایشان را تضمین نماید؟
دو: و در سطح کلان‌تر، چقدر سلامت زیستگاه و اعضای زیستگاهش را تأمین نماید؟
اینکه او و زیستگاهش را به مخاطره انداخته‌ایم یا خیر؟ و بسیاری سؤال از این دست، ذهن کنشگران این حوزه را، به چالش کشانده است؟
انتظار می‌رفت این موضوع در سکوت خبری، دست مدیران را باز می‌گذاشت تا بر وظایف مراقبتی – مدیریتی خود بهتر اقدام می‌نمودند!
اقداماتی از این دست، بیشتر به شتاب‌زدگی در خبررسانی می‌نمایاند، تا یک حرکت حرفه‌ای حفاظتی – مدیریتی؟
اینکه یک منطقه‌ی غنی از گونه‌های پائین تا بالای «هرم‌‌غذایی» باشد، بکار مردمان‌مان قطعأ نخواهد آمد! این، تنها و تنها مرتبط است به حوزه‌ی کاری مدیران، آن‌هم برای تدوین شیوه‌های حفاظتی بهتر!
آیا این‌روزها با این حجم از دست‌اندازی‌های شکارچیان، که بنا به اقتضائات مشکلات اقتصادی جامعه، هر روز، تعدادشان افزون و افزون‌تر می‌شود، و جان گونه‌های کمیاب و نادری هم‌چون پلنگ کاشان‌مان را به مخاطره می‌اندازد، حق حفاظت‌شان را به شایستگی، خواهیم توانست ادا نمائيم؟
سه اصل مهم حیات یک زیستگاه عبارتنداز: «امنیت»، «غذا» و «عناصر حیات وحش»، دو اصل را طبیعت فراهم می‌کند، امنیت را ولی نه، آن وظیفه‌ی مدیران است، آیا ما می‌توانیم زین پس، از پَسِ تنها این، یک وظیفه‌ی مهم برآئیم.
از مدیران استانی انتظار داشتیم در کنار اعلام این خبر به برخی نکات مبهم «مدیریت منطقه حفاظت شده» نیز می‌پرداختند، نکاتی هم‌چون:
چگونه است که، ارتقای سطح کیفی این منطقه، با اطلاع از این غنایی، که خود مُشرف هستید! هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده است؟ آیا برنامه‌ای دارید؟ اگر دارید شایسته است، اعلام برنامه نمائید؟
آیا شاهد تأمین ماشین‌آلات موتوری در پیمایش‌های روزانه و تجهیز این ماشین‌آلات به وسایل ارتباطات روز جهانی اعم از مکان‌یاب‌ها، یا «جی‌پی‌اس»ها، «بسترسازی بی‌سیم‌های ارتباطی داخلی» «دوربین‌های تله‌ی» و «ابزار مراقبتی» افزایش حقوق و دستمزد پرسنلی، ارتقای سطح کیفی مطالعاتی- تحقیقاتی خواهیم بود؟
با اطلاع دقیقی که جنابتان از چالش‌های حفاظتی، اعتبارات، کمبودهای نیروهای انسانی دارید، آیا این اعلام همگانی، جان این گونه‌ها را به بیش از پیش به مخاطره نمی‌اندازد؟
مگر نبود، همین چند ماه قبل، شاهد انتشار اخبار نگران کننده‌ی در گسترش «طاعون نشخوارکنندگان» این منطقه بودیم؟
آیا مدیران در «زون‌بندی حفاظتی مناطق چهارگانه مجاور» این منطقه و مراقبت از کانال‌های ارتباطی حیات وحش مابین «پارک ملی کلاه قاضی»، «پارک ملی موته» و «منطقه‌ی حفاظت شده نطنز» و تمهیدات لازم را اندیشیده‌اند، تا از رخداد چنین اتفاقات نامیمون برای پلنگ کاشان‌مان جلوگیری نمایند؟
پاراگراف ذیل را داخل پرانتز می‌آوریم.
پرانتز باز: متأسفانه در کمال ناباوری در بخشی از سخنان مدیرکل، استفاده از «توریست و اکوتوریسم» به منظور تأمین «منابع مالی پایدار» سخن می‌رانند!
جناب آقای مدیرکل، آیا سخن جنابتان بعنوان تخصصی‌ترین جایگاه حفاظت از محیط زیست استان، تخصصی‌ست!؟
اینکه زیستگاه یک «گونه‌ی نادر و در معرض خطر» را برای بخش گردشگری و اکوتوریسم و کسب منابع مالی برای مدیریت منطقه پیشنهاد دهید؟
آیا «برنامه‌های زون‌بندی و هسته‌بندی‌های حفاظتی» مجموعه‌‌ی تحت تکفل جنابتان، هم‌اکنون از مؤفقت قابل قبلی برخوردار است؟ که برنامه می‌دهید دسترسی گردشگران را افزون بر افراد بومی، افزایش دهید قربان؟ پرانتز بسته
اینکه گونه‌های گوشتخواری هم‌چون «پلنگ»، «یوزپلنگ»، «گرگ» یا «کفتار» در مناطقی رکورد شوند، قطعاً عالی‌ست و نشان از توانمندی و قوی‌بودن آن مناطق است، دو سؤال مهم اینجا به ذهن متبادر می‌شود:
به گمان راقم این سطور غنی بودن یک منطقه بیشتر یک اصل مدیریتی ست، و بکار مدیران برنامه‌ریز سازمانی می‌خورد تا عموم مردم!
و مهم‌تر اینکه، چرا هنوز مناطق چهارگاه سازمان حفاظت از محیط زیست استان و دشت کاشان، دو مدیریت دارد: «اداره‌ی منابع طبیعی» و اداره‌ی حفاظت از محیط زیست» در حالی که قانون صراحتاً نظر بر یکپارچگی مدیریت اين مناطق تحت امر اداره دومی را دارد؟
شاید عموم مردم چند روزی از این اخبار خرسند، مشعوف و شاد شوند، ولی این خرسندی و شادی اصلآ به این نخواهد ارزید که جان گونه‌های در معرض خطر انقراض، بیشتر و بیشتر به خطر بيافتد!
خواهد ارزید جناب مدیر کل؟