حادثۀ دلخراش شهرک جعفرآباد تاکنون چهارنفر از عزیزان ما را گرفته و اشک در چشم، بغض در گلو، آه بر لب، داغ بر دلِ همگان به ویژه ما، خانواده و عزیزان‌شان گذاشته است. آنچه از حادثه در افواه عمومی و نقل قول‌ها به گوش می‌رسد غم‌انگیز و دردناک است و به شدت روح و روان افکار عمومی را جریحه‌دار کرده است. 

بر اساس احتمالات و نشانه‌ها می‌توان به بخشی از حادثه و علل و عوامل آن  پی برد. آنچه مسلم است برق شهرک صنعتی جعفرآباد پیش از حادثه قطع شده است. علی‌القاعده در صورتی که برق اضطراری کارخانه به صورت خودکار وارد مدار نشود سیستم خنک کننده کوره‌های ذوب از کار افتاده و درجه حرارت کوره به شدت بالا می‌رود. در این صورت امکان آتش‌سوزی و انفجار قطعی است و بایستی بلافاصله کارگران از  کارگاه و سالن کورۀ ذوب خارج شوند. 

کارگر ایرانی نشان داده در شرایط سخت و دشوار با همت و غیرت است. اگر غیر از این بود امکان نداشت با وجود مشکلات و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی و پایین‌ترین حقوق و دستمزد چرخ تولید مملکت بچرخد و کارگر پای کوره‌های ذوب حاضر شده و در زمان حادثه با دل و جان بر آتش زده تا آن را خاموش کند؛ چیزی جز غیرت، کارگر ایرانی را به آتش نمی‌کشد!

ولی این بدان معنی نیست که از این گونه حوادث به راحتی عبور کرده و اجازه بدهیم خدای‌ناکرده باز تکرار شود. باید مسائل و مشکلات، آسیب‌ها و کوتاهی‌های احتمالی را شناسایی کرده، ضمن مجازات مقصران احتمالی در هر رده، مسئولیت و جایگاه از تکرار چنین حوادثی پیشگیری کنیم. 

نخست بایستی رئیس ادارۀ برق کاشان و مدیر شهرک صنعتی به افکار عمومی توضیح بدهد آیا قطعی برق شهرک صنعتی در این ساعت و این روز با هماهنگی قبلی انجام شده است یا خیر؟! اگر قطعی برق بدون هماهنگی اتفاق افتاده است اولین مقصر حادثه و جان عزیزان ما «رئیس ادارۀ برق» و «مسئول شهرک صنعتی» کاشان است. 

دوم، مدیرعامل شرکت باید توضیح بدهد آیا کارخانه مجهز به ژنراتور برق اضطراری هست یا خیر؟! اگر هست آیا سلامت آن به صورت متناوب مورد بررسی قرار گرفته است یا خیر؟! اگر کارخانه ژنراتور برق اضطراری داشته و سالم بوده آیا به گونه‌ای تنظیم شده تا به محض قطعی برق به صورت خودکار وارد مدار شود یا خیر؟! اگر پاسخ همۀ این سوالات یا تعدادی از آن خیر است قطعاً مسئول جان عزیزان ما شخص مدیرعامل کارخانه است.

و باز از مدیرعامل کارخانه باید پرسید آیا فنآوری کوره‌های ذوب کارخانه از استانداردهای لازم برخوردار بوده یا خیر؟! آیا سرپرست کارگاه و مسئول کنترل فنی تجهیزات از سیستم خنک‌کننده کورۀ ذوب اطلاع حاصل کرده یا خیر؟! اگر پاسخ این سوالات خیر است قطعاً سرپرست کارگاه و مسئول کنترل فنی مسئول جان عزیزان ما هستند و باید پاسخ بدهند.

و باز مسئول «اچ اس ای» کارخانه باید پاسخ بدهد آیا آموزش‌های لازم برای کارگران ارائه شده است تا در زمان حادثه چگونه رفتار کنند. آیا تجهیزات و امکانات کارگران کوره متناسب با استانداردهای لازم بوده یا خیر؟! آیا کارگر سالم و ساده‌ای که کنار کوره مشغول فعالیت است راهنمایی شده به محض این که احتمال انفجار وجود دارد محل را ترک و از کارگاه خارج شود؟! اگر چنین آموزش‌های در سابقه کارگران وجود ندارد مسئول «اچ اس ای» کارخانه باید محاکمه شود. 

کارگر ایران بی‌صدا ترین قشر این جامعه است. کارگر ایران نجیب‌ترین طبقۀ این جامعه است. کارگر ایران با حمیت‌ترین عضو این جامعه است. کارگر ایرانی پاک‌ترین و سالم‌ترین فرد این جامعه است. کارگر ایرانی باغیرت‌ترین و موثرترین عضو این جامعه است.

 اکنون نوبت دادستان به عنوان مدافع حقوق مظلوم‌ترین، نجیب‌ترین، بی‌صداترین و باغیرت‌ترین طبقه جامعه است تا این غیرت را پاس داشته و مقصران این حادثه دردناک را مجازات کرده و به مردم معرفی کند تا بخشی از آلام افکار عمومی تسکین یافته و پس از این دیگر کسی به خود اجازه ندهد مسئولیتی بپذیرد ولی بدان به درستی عمل نکند!