حجت الاسلام سیدحسین معتمدی در حاشیه آیین سقاخوانی گروه ضیغم کاشان در اول محرم در گفت و گو با پایگاه خبری اهل کاشانم افزود: اشعار مناسب با عزاداری را نباید از رادیو و تلویزیون اقتباس کرد بلکه باید از خوانش اشعار توده های مردمی که با اخلاص سوگواری می کردند، آموخت.

نویسنده کتاب هفت جلدی عزاداری سنتی شیعیان با اشاره به فعالیت پنج هیئت سقایی در شهرستان کاشان اظهار کرد: هیئت های سقایی ضیغم، بزرگیان و زارع و دو هیئت سقایی در محله پشت مشهد هر ساله در ماه محرم عزاداری می کنند.

وی با بیان اینکه سقایی یکی از قدیمی ترین آیین های سنتی ایران است، گفت: سقایی در لغت به معنای آب آوری و آب به تشنه دادن است که پیشینه آن به دوران سلاطین فاطمی و دیلمی در 1200 سال پیش برمی گردد.

وی اضافه کرد: در آن دوران گروهی از عزاداران بر این عقیده بودند که آنچه که بیش از همه مظلومیت اهل بیت و فجایای کربلا را مشخص می کند تشنگی امام حسین (ع) و شهادت حضرت علی اصغر با لبان تشنه است .

معتمدی گفت: دسته عزاداری سقایی بر این عقیده بودند که باید به عزاداران امام حسین آب می دادند که اینگونه یاد مظلومیت امام حسین (ع) و فرزندانش را زنده نگهدارند و مانع از متفرق شدن سوگواران به بهانه نوشیدن آب شوند.

وی در ادامه یادآور شد: در این شیوه عزاداری یک نفر با مشک آب بر دوش جلو حرکت می کرد و عده ای با کاسه آب پشت سرش حرکت می کردند و اشعاری به تناسب تشنگی و مظلومیت امام حسین (ع) می خواندند.

این نویسنده و پژوهشگر آیین های سنتی عزاداری بیان کرد: ار آنجایی که سقاداران کاسه آب در دست دارند و نمی توانند سینه یا زنجیر بزنند تنها شعری را زیر لب زمزمه می کند ، اشعاری که حزین و متین و سنگین باشند و با سینه زنی و زنجیرزنی مغایرت داشته باشند را سقایی می گویند.

معتمدی در پایان خاطرنشان کرد: اشعاری که در آیین سقایی خوانده می شود از بهترین آهنگ‌های موسیقی سنتی در ایران است که به صورت نوحه خوانی و بدون استفاده از طبل و شیپور و سنج اجرا می شو و محدود به واقعه کربلا نیست برای همه معصومین و متناسب با میلادها و وفات ها نیز می باشد.