گورکن نشلج، وحشی‌ترین جانور کاشان

علی خالوئی کنشگر حوزه‌ی محیط زیست

هفتم اکتبر، برابر ۱۵ مهر، «روز جهانی گورکن»‌هاست. 

تنها کافی‌ست یکی از ابزار تمام عیار شکار زیر در حیوانی باشد، تا گلادیاتوری به تمام خلق شود. 

جمع‌شان که دیگر هیچ، خود ماشین شکاری‌ست: 

«آرواره‌های فوق‌العاده قوی»، «پرقدرت و البته قفل‌شونده»، «ناخن‌های بلند»، «پنجه‌های قدرتمند»،  «جثه‌ی کوتاه و مناسب فنون کُشتی»، «دندان‌های تیز» والبته قدری چاشنی سماجت و شجاعت می‌تواند این سلاح جنگی مرگ‌بار را به مرگبارترین‌ها بدل کند.

ماشین جنگی که سابقه‌ی حمله به شکارچیان قَدَری هم‌چون: پلنگ، گرگ، کفتار و حتی شیر نر را در پرونده‌ی خود دارد. 

پای کوتاه و ضخیم، جثه‌ی کوچک و سریع ؛ دم کوتاه و کلفت، پوزه‌ی باریک، گوش‌های کوتاه؛  سلاح‌های‌ست، که گورکن را رقیبی شکست‌ناپذیر می‌کند، رقیبی که رقبایی هم‌چون گرگ؛ که به سماجت شهره‌ست، را  بسهولت از میدان بدر کند.

بعلت فقدان مطالعات زیستگاهی، تصورمان نبود کاشان، زیستگاه این عضو مهم طبیعت باشد.

دشتی که حکایت از تنوع زیستی قابل قبولی دارد. 

در کوهستان‌ها: «گورکن» 

و در دشت: «زردپره»؛

دو عضو مهم خانواده‌ی «راسوها» از راسته‌ی «گوشتخواران» 

و متأسفانه باز نقش‌آفرینی انسان در «تخریب طبیعت»،

چندی پیش مشاهده‌ی لاشه‌ی اولی در استخری در «روستای نشلج»؛ 

و دومی در تصادف «جاده‌ی ابوزیدآباد». 

نکته‌ی جالب توجه گورکن‌ها، «لانه‌گزینی» آن‌هاست. لانه‌گزینی، تا ده ماه طول بکشد؛ 

لانه‌گزینی به مرحله‌ی از تکثیر  و جفت‌گیری حیوانات اطلاق می‌شود پس از جفت‌گیری، رحم باید آماده شود، قبل از لقاح اسپرم با تخمک، مرحله‌ی قبل‌تر از بوجود آمدن جنین. 

گورکن‌ها، با تغذیه‌ از جوندگان، کرم‌ها، لارو حشرات، موش‌ها، مار و مارمولک‌ها، بهترین مبارزان بیولوژیک هستند که حامی کشاورزان می‌توانند باشند. چگونه؟ 

گورکن‌ها، می‌توانند سموم شیمیائی را از چرخه‌ی کشاورزی حذف کنند. این خود عامل بزرگی‌ست بر یک زندگی سالم. 

گورکن‌ها، هیچ علاقه‌ای به نزدیک شدن و یا مواجهه‌ی با انسان را ندارند، مانند بسیاری از حیوانات مواقع احساس خطر، یا به منظور دفاع از خود، شاید؛ حمله‌ کنند، ولیکن در ایران هيچ‌گونه گزارشی از حمله‌ی گورکن به انسان وجود ندارد، 

ولی عکس این صادق‌ست. 

استخرهای ذخیره‌ی آب، تله‌گذاری، لاشه‌های مسموم، معدوم‌سازی لانه، از بین بردن منبع تغذیه‌ی، مخاطرات این گونه‌ست. 

علی‌رغم مطالعات ناچیز از زیستگاه این گونه‌ی ارزش‌مند، از نظر وضعیت حفاظتی جایگاه آن در طبقه‌ی «کمترین نگرانی» (LC)، فهرست سرخ IUCN قرار دارد. 

به امید آن‌که انسان باعث مرگ هیچ عضوی از طبیعت نشود.

@ahlekashanam


دیدگاه شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *