- شناسه خبر : 19630
چمن شهر کاشان، آب سرانه یک‌روز ۶۵ ميليون ایرانی را می‌بلعد
بهبوهه تابستان‌ست،
نفس در سینه‌ی شهروند کاشانی حبس شده،
سال‌هاست که کولرهای آبی در این شهر جوابگوی ظهرهای تابستان «سهراب» نیستند،
سایه‌هایش هم!
ولی شاید باورتان نشود شهری که دامنش آلوده به خشکسالی، گرما و روزگاری که مدام، فاکتورهای زیست محیطی‌ش رکورد می‌زند: گرما، ریزگرد، تغییر اقلیم، بیابان‌زائی فرونشست و کاهش شدید رطوبت هواست؛
در این وانفسا،
حال چمن‌های‌ش خوب است!
خوب که چه عرض کنيم،
از خوب هم بهترست.
ادعایمان ساده‌ست:
علیرغم عدم رغبت و تمایل کارشناسی پیکره‌ی شهرداری به چمن و توسعه‌ی آن،
«چمن‌کاری روبه فزونی‌ست»،
نباشد کاهشی نیست!
به همین سادگی،
دردآورست!
نیست!
شنیده‌ها حکایت از اعمال برخی فشارها بر ایجاد چمن‌کاری در نواحی پنج‌گانه شهری بر مدیران‌ست. کارشناسان که دیگر ناچارند، ناحیه دو شهری با ۱۳۸ هزار و ناحیه‌ی سه با ۱۵۸ هزار مترمربع بیشترین چمن شهری را بخود اختصاص داده‌اند.
«دشت کاشانی» که تمام وسعت دو شهرستان اصلی‌ش در آخرين پهنه‌بندی سازمان هواشناسی کشور، دچار ۸۵ درصد «خشکسالی شدید» و «خشکسالی بسیار شدید» و ۱۵ درصد مابقی دچار«خشکسالی متوسط»ست،
چمن‌های شهریش، سُر و مُر و گُنده‌ست.
انگار نه انگار!
آیا اتاق شورای شهر، اتاق فکرهای‌ش، برنامه‌ی برای جلوگیری از این حجم از «اتلاف آب» و «مرگ کاشان و تمدن سیلک» را دارند؟
شهری که دهه‌هاست، مردمانش با حفر «قنات» بر پیکره‌ی شهر، «مشق مدیریت آب»کرده‌اند،
چیزی را که مردمانش پاس داشته‌اند، برخی ذی‌نفوذان شهریش،، مدیرانش، نادانسته به تخریبش می‌اندیشند، نه تنها چمن‌کاریَش را مدیریت نمی‌کنند، که افزایش نیز می‌دهند؛
باورتان می‌شود،
تنها در کاشان ۵۱ هکتار، یعنی ۵۱۰.۰۰۰ مترمربع چمن‌کاری، داشته باشیم.
چمن، «بومی ایران نیست»،
بومی‌ش می‌شود، گونه‌ی گیاهی «پلاس مورچه»
گونه‌های «برمودا» و «اسپرت» هردو با اقلیم ما ناسازگار و خارجی هستند، آفریقائی و اروپایی.
چمن، برای زنده‌ماندن در اقلیم گرم و خشک کاشان، سالانه ۱۹۰ دور آبیاری نیاز دارد، آن‌هم حداقل ده سانتی‌متر،
آیا از اتلاف این حجم آب، سرتان سوت نمی‌کشید!
۵۱ هکتار را ۱۹۰ مرتبه و هربار ۱۰ سانتی‌متر آب می‌دهیم!
این میزان آب سالانه برابرست با: بارگزاری ۹ میلیون و ۷۰۰ هزار مترمکعب آب بر دوش آبخوان.
آن‌هم فقط در شهر کاشان
عدد وحشتناکی‌ست!
نیست؟
در دهه نود شمسی، بیلان منفی آبخوان، سالانه ۶۰ میلیون مترمکعب بوده‌است. کاهش حدود ۴۰ درصدی یا ۶۱ میلی‌متری بارندگی سال زراعی، این بیلان منفی را، تشدید می‌کند.
شصت درصد سرانه آب شهروندان کاشانی را «چمن کاشان» به تنهایی، می‌بلعد.
اگر سرانه‌ی شهروندان شهرهای بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر را، ۱۵۰ لیتر در نظر بگیریم (میانگین سرانه ۱۸۵ و حداکثر آن ۲۱۸ لیترست) و با حجم آبی مصرفی چمن‌کاری شهری کاشان مقایسه کنیم؛ روزانه، سرانه آب مصرفی ١٧٧ هزار و ۲۶۰ شهروند، هزینه‌‌ی سبز ماندن چمن می‌شود، بله درست خواندید «یک‌صد و هفتاد و هفت هزار و دویست و شصت نفر»
آن‌وقت مدام می‌گویند آب نداریم،
و بخشنامه‌های مصرف بهینه صادر می‌کنند،
و خشکسالی‌ست،
و بیلان‌مان منفی‌ست.
و « قِسَّ عَلی هذا’»
مثالی دیگری برای درک این حجم از آب مصرفی می‌آوریم:
حجم آب یک‌سال آبیاری چمن کاشان می‌تواند سرانه‌ی آب ۶۴ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر ایرانیان را تأمین کند.
دو مورد ذیل را با موارد فوق اضافه کنید:
الف) این آمار میزان «مصرف اسمی چمن» است، یعنی هرمترمربع ده سانتی‌متر، بسیار دیده شده که در اثر کم توجهی‌های پرسنل آبیار فضای سبز، یا خرابی شیرآلات و سیستم آبیاری پارک‌ها، این رقم حتی به ۲۰ یا ۳۰ سانتی‌متر آبیاری در هرمترمربع نیز برسد.
ب) و اين‌که، اعداد و ارقام فوق تنها به حجم چمن فضای سبز شهرداری مرتبط است و چمن‌کاری‌های: ادارات، مراکز بهداشتی و درمانی، بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، مراکز نظامی و سازمان‌ها و منازل و شرکت‌های خصوصی در این محاسبه دخالت داده نشده‌اند.
آقای شورای شهر، کاشان با کاهش ۶۱ میلی‌متری بارش‌های سال زراعی، با ۶۰ میلیون مترمکعب بیلان منفی آبخوان، با سربرآوردن مخوف‌ترین آیتم مرگ یک سرزمین، فرونشست در دشت کاشان؛ ۵۱۰۰۰۰ مترمربع چمن دارد، آبیاری می‌شود، این حجم از بی تدبیری مرگ تمدن سیلک را تسریع می‌کند، حالا خود دانید که چگونه «آمایش سرزمین کاشان» را پاس می‌دارید؟
آقای شورای حفاظت از منابع آب؛ بسم‌الله این گوی و این میدان اگر دنبال حفاظت از منابع آبی کاشان هستید.!