در میراث کاشان شاهد بدعت عجیبی هستیم. اداره‌ای که متولی میراث تاریخی است و رفتارش با این آثار باید الگوی جامعه و سایر دستگاه‌ها، و براساس اصول و ضوابط مرمتی باشد، نه تنها با بی‌توجهی به راحتی حکم به تخریب کالبدهای خشتی می‌دهد، بلکه به شکل خطرناکی ارزش تاریخی آثار تخریب شده را انکار می‌کند!

در هفته‌های گذشته شاهد دو اتفاق ناخوشایند بودیم که عملکرد این اداره را زیر سوال برد. در ادامه روایت نخست از این مجموعه و در پست بعدی روایت دوم را بخوانید.

مالک یکی از حجره‌های فوقانی تیمچه بخشی، اسپر تاریخی این حجره را علی‌رغم اینکه بلحاظ سازه‌ای سرپا بود، تخریب کرد. در پی حواشی این حادثه ادعاهایی مطرح شد که معلوم نشد آیا این تخریب با اطلاع و هماهنگی آن اداره صورت گرفته یا خیر؟

اگرچه معاون محترم اداره به صورت تلویحی این تخریب را تایید کرد و در مصاحبه‌ای بیان داشتند که «هیچ بخش تاریخی از این ملک تخریب نشده» و پروژه به دلیل نداشتن مجوز تعمیرات تعطیل شده است.

در اظهار نظری جدید، ریاست محترم اداره در گفتگو با اصحاب رسانه مدعی شدند این اقدام با هدف سبک‌سازی تویزه زیرین صورت گرفته، درحالیکه این اسپر روی جداره باربر احداث شده بود.

بنابراین ادعای سبک‌سازی سازه که از طرف ریاست محترم اداره بیان شده، در مورد جداره خارجی بنا که نقش حایل دارد و بار آن نه روی طاق و تویزه، بلکه روی دیوار باربر است، هیچ موضوعیتی ندارد. از این گذشته، اگر هدف سبک‌سازی بوده، چرا اسپر به جای مصالح سبک دوباره با آجر فشاری بازسازی شده است؟

سوال اینجاست که چرا پس از انتشار خبر تخریب اسپر، عده‌ای مدعی شدند که این اقدام در هماهنگی با میراث فرهنگی بوده است؟ حمایت تعجب برانگیز میراث کاشان از این اقدام با این شایعه چه ارتباطی دارد؟