۱۷ مرداد روز خبرنگار است، اما حساب این روز خبرنگار ۱۴۰۳ با همه سالها برای تحریریه ما فرق دارد، گویی امسال در میان‌مان غبار غم پاشیده‌اند، پنج ماه است که «آرزویی» دیگر در کنارمان نیست و برای همه‌مان سخت است که برای آن دختر همیشه خندان پرانرژی، شادروان و زنده‌یاد بنویسیم.

او رفت، ولی نشانه‌ای از رفتن نداشت. نشانی از خداحافظی نداشت.آرزو با وجود اینکه کوهی از درد و بیماری داشت اما در مسیر کار خود و رسالتی که برعهده داشت کوتاه نیامد و همواره دنبال ضبط مشکلات مردم و جامعه بود. 

آرزو عاشق خبر و تصویر بود، صدای همه را مخابره کرد اما صدای دردهای خودش به هیچ نقطه ای، مخابره نشد، حالا که دیگر نیست، پیکره‌‌ همه ما مجروح است. به خودمان تسلیت می‌گوییم.  به خودمان دلداری می‌دهیم.  به خودمان که بخشی از همان پیکره مجروحیم…