اخیرا دیده شده برخی از مدیران و مسئولان در سطح عالی و منطقه‌ای، به بیان برخی از مشکلات و دغدغه‌های جامعه می‌‌پردازند؛ این نکته که آنها نیز به مسائل و چالش‌های مردم آگاهی پیدا کرده و آن را بازگو می‌کنند بسیار ارزشمند است؛ اما نکته آنجایی قابل تأمل می‌شود که این دغدغه‌مندی در سال منتهی به انتخابات، به ویژه در سطح رسانه نمود بیشتری می‌یابد.

علاوه بر آن، بسیاری از این مشکلات را می‌توان با تشدید نظارت‌ها و برگزاری جلسات تخصصی رفع کرد؛ شیوه‌ای که مشکلات را بنیادی‌تر و سریع‌تر حل می‌کند، بدون آنکه سوءتفاهم در مورد نیت و هدف بازگو کردن این موضوعات ملموس به وجود آید.

اما نکته طنزآمیز ماجرا آن است که اگر از سر حوصله و با دقت به برخی از این گره‌ها، نگریسته شود متوجه می‌شویم عامل اولیه و اصلی بسیاری از این نقاط کور و حل نشده، همان مدیر شاکی است که یا سیاست‌گذاری خود را صحیح انجام نداده یا مجری مناسبی برای این سیاست‌ها نبوده است.

واقعا این که یک مقام مسئول در قامت یک مطالبه‌گر در فضای عمومی قرار گیرد، قابل فهم نیست، به خصوص وقتی پای رقابت‌های سیاسی به میدان می‌آید.طنازی می‌گفت اگر استفاده «اصولا»  و «اساسا» از ابتدای جملات مسئولان ممنوع می‌شد شاهد لغو بسیاری از سخنرانی‌ها بودیم! البته علاقه‌مندی این بزرگواران به استفاده از افعال با ضمیر مجهول مصیبت بالاتری است چراکه یافتن فاعل اقدامات منتهی به «شود» و «گردد» کاری بس دشوار است.

«مردم شایسته بهترین‌ها هستند»، «نباید مدیون خون شهدا باشیم»، «نباید فرصت را برای خدمتگزاری به مردم از دست بدهیم» و جملاتی از این دست، را بسیار از تریبون‌های مدیریتی شنیده‌ایم و البته با فرکانس بیشتر طی ماه‌های آتی خواهیم شنید؛نکته مهم التزام عملی به این شعارهاست و میزان اصلی، حرکت در مسیر تحقق عینی آنهاست.

در پایان یک خواهش از مسئولان و مدیران ارجمند: حتی اگر واقعا درد مردم را دارید، بازگو کردن آن را به رسانه‌ها بسپارید. شما لطفا فقط به فکر درمان یا کاهش رنج‌ها باشید.همین!