محمد حامد محسنی مدرس دانشگاه در گفت‌وگویی که با عنوان «گردشگری کاشان؛ فرصت‌ها و تهدیدها» با حضور اکبر رضوانیان در «لایو» صفحه «روزنامه کاشان» برگزار شد گفت: یکی بگوید صنعت گردشگری کاشان کجای اقتصاد منطقه قرار دارد؟ نسبت آن با اشتغال کجاست؟ نسبت آن با مزیت‌های نسبی هر منطقه و داشته‌های ما چگونه است؟ چون این‌ها مشخص نیست تصمیم‌گیری‌ها در حوزه مدیریت شهری و اقتصاد شهری متفرق بوده است. اساسا چرا صنعت توریسم؟ آیا اولویت واقعی کاشان هست یا خیر؟

برای پاسخ به این پرسش‌ ها باید کلیه پتانسیل‌های بالقوه اقتصادی منطقه و شهرستان مشخص شود. آلترناتیوها صنعت گردشگری در حوزه صنایع عبارتند از؛ ۱- کشاورزی،۲ – صنعت نساجی( فرش ماشینی)،۳ – صنایع مادر(فولاد، سیمان، خودرو، پتروشیمی و.. )که مورد علاقه سیاسیون هست. ۴ -خدمات مالی ۵-صنایع دستی و خرد ۶-صنعت تولید انرژی به خصوص انرژی پاک، ۷-صنعت مسکن ۸-معدن که ظاهراً تمرکز دولت اخیرا روی بخش معدن است و ۹- صنعت گردشگری که بلاتکیف است.

صنعت گردشگری فاقد استراتژی است. این که متولی آن چه کسی است بحث دیگری است! اصولا تقاضایی برای این موضوع وجود نداشته که به عنوان یک پروژه مطرح و به شکل علمی روی آن کار شود. در دانشگاه به صورت خودجوش مطالعاتی در زمینه صنعت گردشگری منطقه انجام شده است ولی به صورت حرفه‌ایی و متمرکز کار جدی انجام نشده است بخشی از این ضعف به خود دانشگاه بر می‌گردد چون دانشگاه هم مثل خیلی دیگر از نهادها در کشور با اهداف خود فاصله گرفته و کمتر کارهای علمی کاربردی مرتبط با موضوعات منطقه دیده می‌شود.

صنعت گردشگری کاشان «نقشه راه» می‌خواهد. برای این کار ابتدا باید کارفرمای این طرح مشخص شود که قطعا سازمان های دولتی نیستند. شاید بهترین روش این باشد که مجموعه‌ای از فعالین و سرمایه گذاران بخش گردشگری با ایجاد سازوکاری دورهم جمع شده و منابع مالی طرح را تأمین کرده و کار را به دانشگاه یا پژوهشکده علمی سفارش دهند.

باید به این امر توجه داشته باشیم که اگر صنعت گردشگری استراتژی نداشته باشد مشکلاتی که برای صنعت فرش به وجود آمد در صنعت گردشگری هم تکرار خواهد شد.

برای تدوین نقشه راه باید مزیت ها و فرصت‌های این حوزه را شناخت. این که کاشان برای جهان شناخته شده است یک مزیت بی نظیر است. دارای محصولات سنتی و سوغات است. میلیاردها تومان سرمایه‌گذاری در این حوزه انجام شده است، قرار گرفتن در مرکز ایران و نزدیکی به سه مرکز استان و امنیت بالا از دیگر مزیت های این منطقه است و داری نقاط ضعفی است که باید برای آن اندیشید از جمله «نبود نیروی انسانی آموزش دیده»، «عدم اتصال به تجربه های بین‌المللی»

البته توجه داشته باشیم زیرساخت‌های شهری وگردشگری لازم و ملزوم همدیگر هستند.

پروفسور جعفر جعفری تعبیر جالبی در این خصوص دارد. ایشان می‌فرمایند: «جایی برای دیدن و بازدید خوب است که برای زندگی خوب باشد و جایی برای زندگی خوب است که برای دیدن و بازدید مناسب باشد و این یک چرخه است.» ، از تهدیدهای پیش رو مشکل خدمات رسانی، اثر پذیری فرهنگی، زلزله و … و از فرصت‌های پیش رو سرمایه گذاری خارجی به خصوص کشور چین با توجه به تفاهم‌نامه اخیر است که بدون استراتژی و مطالعه می‌تواند به نوعی تهدید هم محسوب شود.