مهدی آریا* – پس از هفته ها جنجال و کشمکش بر سر ادامه یا توقف پروژه زیر گذر، بالاخره این طرح در نشست شورای عالی ترافیک استان اصفهان با حضور دبیر شورای عالی ترافیک کشور در محل فرمانداری کاشان به تصویب رسید.
جدا از مباحث فنی و جناحی بر سر این پروژه، نکته ای که نگارنده به آن اشاره دارد کشیده شدن این بحث به اصفهان و ورود مسوولان استان اصفهان به این جار و جنجال شهری در کاشان است. در ماه های اخیر که بحث استان شدن کاشان و آران و بیدگل و چند شهرستان دیگر در شمال استان اصفهان به مبحث داغ این روزها تبدیل شده و هر روز اخبار و تحلیل های فراوانی از این طرح و مزایای جدایی از استان اصفهان منتشر می شود، به یکباره در مورد یک پروژه زیر گذر ۱۸۰۰ متری در داخل محدوده شهری کاشان پای اصفهان و اصفهانی ها به کاشان و استان گلساران پیشنهادی باز می شود تا آنها در مورد این پروژه تصمیم گیری کنند و آن را رد و یا تصویب کنند.
اگر منطقه ما ظرفیت ها و پتانسیل های جدایی را دارد و ادعای ما در تشکیل استان مستقل گوش فلک را کر کرده و توانایی این را داریم که روی پای خود و بدون نیاز به اصفهان و اصفهانی ها امورات استان ادعایی را بگذرانیم پس چطور نمی توانیم بر سر یک پروژه شهری به توافق و تفاهم برسیم و حتما باید شورایی از اصفهان بیاید و در مورد آن تصمیم گیری کند و نظر بدهد؟
وقتی مسوولان یک شهر که مثلا قرار است در آینده نزدیک تبدیل به مسوولان یک استان و مرکز استان شوند چطور می خواهند مسایل و مشکلات یک استان که یقینا زیادتر و پیچیده تر از یک شهر است را حل و فصل و رفع و رجوع نمایند؟
وقتی بر سر منابع مالی یک پروژه شهری و تامین اعتبارات و قرادادهای آن با پیمانکاران تا این اندازه اختلاف نظر وجود دارد، چگونه می خواهند بودجه یک استان را تامین و یا اعتبارات را بین بقیه شهرستان های استان جدید به صورت متوازن و عادلانه تخصیص‌دهند؟
وقتی پروژه های عمرانی یک شهر به واسطه اختلافات بین مسوولان متوقف مانده و سازندگی و آبادانی شهر با وقفه روبه رو می شود چگونه می خواهند پروژه های عمرانی ملی و استانی را در دیگر شهرها اجرا و توسعه و آبادانی استان جدید را رقم بزنند؟
وقتی بعد از گذشت نزدیک به دو دهه هنوز خط مرزی دو شهرستان همسایه و کلیدی استان جدید با این همه اشتراکات و در هم آمیختگی های فرهنگی و جمعیتی به طور دقیق مشخص نشده و هر از چند گاهی باعث اختلافات و کشمکش هایی در منطقه می شود، چگونه می خواهند خطوط مرزی با استان های همجوار را بدون حرف و حدیث دقیقا مشخص کرده و ترسیم کنند؟
وقتی فرمانداری که بالاترین مقام اجرایی و نماینده دولت در یک شهرستان است در جلسه شورای شهر تنها نظاره گر دعواها و بگومگوهای بین اعضای موافق و مخالف است و نمی تواند از تدبیر و قدرت اجرایی خود جهت حل اختلافات و مشکلات استفاده کند و معاون استاندار اصفهان باید به کاشان آمده و در موضوع ورود پیدا کند، چگونه می خواهد در قامت یک استاندار و یا فرماندار یک مرکز استان ایفای نقش کند؟
وقتی شهردار و اعضای شورایی که قرار است به عنوان شهردار و اعضای شورای شهر مرکز استان به عنوان شهری نمونه برای دیگر شهرهای استان جدید باشند، نمی توانند بر سر ادامه یک پروژه عمرانی شهری به تفاهم برسند و در جلسات علنی شورا و بیرون از آن به روش های مختلف از خجالت یکدیگر در آمده و باعث بهت و حیرت مردم و ناظران بیرونی می شوند، چگونه می خواهند الگویی برای دیگر شهرها و روستاها باشند؟
وقتی نماینده ای که خود پیشنهاددهنده و پیگیر استان جدید است نمی تواند اختلافات بر سر این پروژه بین دو طرف ماجرا که هم منطقه ای ایشان می باشند را در منزل خود و تا پاسی از نیمه شب حل و فصل نماید، چطور می خواهد اختلاف مسوولان دیگر شهرها با مسوولان استان جدید با مرکزیت کاشان را که از مناطق دیگری هستند و مسلما تعلقات خاصی با ایشان و منطقه ما ندارند را حل و فصل نمایند؟
همه مواردی که مطرح شد دلیلی بر مخالفت نگارنده با جدایی و تشکیل استان مستقل نیست ولی تلنگریست به مسوولان اداری و شهری تا بدانند که دقیقا در کجای این داستان قرار گرفته اند و ظرفیت ها و توانایی های واقعی خود را به خوبی بشناسند و واقع بینانه تر و به دور از هر گونه هیجان اجتماعی، در دیدگاه ها و عملکرد خود تجدید نظر کنند و بیش از این با افکار عمومی و احساسات شهروندان بازی نکنند.

*فعال اجتماعی