اینجا مسیر «کندرو» بلوار ورودی مسکن مهر است. جنب مجموعه «کالاالکتریک». همان‌جا که قرار است 800 واحد مسکونی در آن ساخته شود! روزانه هزاران نفر از کنار آن می‌گذرند و نگاه می‌کنند. گویی اصلاً اهمیتی ندارد که دور و برشان چه خبر است!

جمعیت مسکن مهر کاشان به تنهایی اندازه یک شهر است. پروژه‌های کوچک و بزرگ دیگری نیز در حال اضافه شدن به آن است. از «مسکن ملی» گرفته تا پروژه‌هایی که گفته می‌شود مربوط به «خیرین مسکن‌ساز»، «سپاه» و نیروی انتظامی است ولی راه دسترسی به آن که روز به روز جمعیت آن بیشتر می‌شود محدود به «جاده سلامت» و کوچه‌خیابان باریکی به نام «مصلیِ فین» است که مسکن مهر را به خیابان امیرکبیر وصل کرده است.

اکنون به نظر می‌رسد جدی‌ترین مشکل مسکن مهر کاشان راه دسترسی است. جاده سلامت که بر خلاف نام آن به یکی از مسیرهای خطرناک و پُرحادثه تبدیل شده است؛ بیشترین بار رفت و آمد به مسکن مهر را بر دوش کشیده است. این در حالی است که به اعتقاد کارشناسان دیر یا زود کمرِ «سلامت» زیر بارِ آن خم شده و دور نیست که خدای ناکرده با حوادث ریز و درشت کام مردم را تلخ نماید.

شهرداری منطقه در این گیر و دار به فکر آسفالت باند «کندرو» و دو ورودی برای مسکن مهر افتاده است! جایی که هیچ ترددی در آن نمی‌شود! بدون این که زیرسازی شود! بدون این که حتی تیرهای برق وسط آن جابجا شود!

البته پاسخ شهردار منطقه بخشی از واقعیت را روشن می‌کند: «آسفالت باند کندرو»، «اجرای دو میدان ورودی» که در شورای ترافیک هم به تصویب رسیده است با مشارکت کالاالکتریک انجام می‌شود. وقتی صحبت از طرح مشارکتی است ممکن است تقدم‌ها و تأخرها جابجا شود. ….»

شاید این بدان معنی است وقتی مجموعه‌ای مشارکت می‌کند یا به عبارتی پول دارد و هزینه آن را می‌پردازد ممکن است اولویت‌ها را تغییر بدهد؛ مثلاً جایی که قرار نیست آسفالت شود، آسفالت می‌شود. قبل از این که تأسیسات آن جابجا شود، آسفالت می‌شود. قبل از این که زیرسازی شود آسفالت می‌شود. قبل از این که واحد آن ساخته شود خیابان‌کشی آن انجام شده و آسفالت می‌شود و از همه مهم‌تر قبل از این که فکری برای جاده دسترسی مسکن مهر اندیشیده شود پروژه‌ها خدماتی و خانه‌سازی سر بر آسمان می‌ساید.

رهگذران همه روزه این چیزها را می‌بینند و بی‌تفاوت از کنار آن می‌گذرند. گویی فاقد اهمیت است! شاید همه منتظریم تا «مسائل» به «معضل» و «معضل» به «مشکل» و «مشکل» به «بحران» تبدیل شود و آن‌گاه یکدیگر ، جامعه و دولت را متهم کنیم؛ ولی حتماً متهم اصلی ماییم که نگاه می‌کنیم و از آن کنار آن بی‌تفاوت می‌گذریم.