این روزا “گذشته” دیگه یه بهونه برای خاطره بازی نیست،جاییه که باید برای پیدا کردن جواب برای سوالای امروز سراغش بریم؛ با این حال، مسیرهای زیادی برای سفر در دل زمان وجود نداره مخصوصا وقتی که بعضی از این راه ها با سنگ تحریف مسدود شده. اما شاهراه تصویر، راه مطمئنی برای این مسافرت پر رمز و رازه. همون قابی که به قول اهل فنش به چشماش نمی شه دروغ گفت.

حقیقتی که کاشانی متولد پایتخت خیلی زود متوجه آن شد! دردانه خاندان مقامی که کودکیش دوباره با عطر کوچه های شهر پدری عجین شد، پس از گرفتن دیپلم عکاسی با تولد دفتر سینمای جوان کاشان در نیمه های دهه 60، مسیر علاقه اش را جدی تر پی گرفت و رسم خلق تصاویر جذاب را از مهران دهدار آموخت.

شاگرد دیروز، مدتهاست پیشوند “استاد” به خود گرفته و شاگردان بسیاری تربیت کرده است؛ امیر مقامی در این سال ها کوشیده با پیوند میان مهارت پیدایش تصویر با هدف احیای فرهنگ اصیل و تاریخ غنی،در جای درست یک چهره فرهنگی بایسته.

ساخت مستندهای مختلف از قالیشویان اردهال کاشان تا آثار ناملموس برای ثبت جهانی یونسکو و از کمانچه تا طب سنتی و برگزاری برنامه های گوناگون از “سوگ ومویه” تا “نیایش” برای معرفی آیین های محرم و رمضان گوشه ای از این تلاش دیرینه اس. 

همچنین احیا و باززنده سازی عکاسی با دوربین کالوتیپ برای ثبت دانش چاپ عکس و کاربا این دوربین در فهرست آثار ناملموس کشور یکی از آخرین اتفاقات این تلاش متعهدانه اس. 

اما او خیلی وقته که تمام داشته های هنری و حرفه ایش برای تحقق یه آرزو به کار گرفته.موزه تاریخ فرهنگ عکاسی و فیلم کاشان، رویاییه که برادرزاده صدای ماندگار دوبله، با تکیه بر صدهزار بازمانده تصویری تاریخی و گردآوری مجموعه ای از اشیا و سند مربوط هنر عکس و فیلم کاشان اونو تا مرحله تعبیر پیش آورده.هر چند که میزهای مدیریتی، برای تماشای این همت بلند، کوتاه بوده اند.

احیاگر هویت تصویری کاشان، در حالی شمع های 54 سالگی را خاموش کرد که همچنین امیدوار به روشن شدن چراغ اهمیت به تاریخ، تمدن و فرهنگ در سرزمین پدریه.

تولدت مبارک استاد امیر مقامی🌹🌹