فرا رسیدن این روز را به کارگران متعهد تبریک می‌گوییم، یک شاخه گل به رسم تقدیرتقدیم می‌کنیم، قول ایجاد اشتغال می‌‌‌دهیم و هزاران و هزاران جمله مشابه دیگر که هرسال همین روزها بیان می‌شود و از غروب آن روز به فراموشی سپرده‌می‌شود تا سال بعد همین موقع؛ به عنوان فرزند یک کارگر می‌نویسم تقدیر و تشکر شما برای ما ارزشمند است و اما آنچه که از اهمیت والاتری برخوردار است درک صحیح مشکلات موجود و گام برداشتن در جهت رفع آن است.
حدود 260 هزار نفر از جمعيت شهرستان كاشان را كارگران تحت پوشش سازمان تامين اجتماعي و خانواده هایشان تشكيل مي دهند، کارگرانی که تحت پوشش تامین اجتماعی نیستند که دیگر بماند، این به آن معناست که اگر کارگران را از ظرفیت کاشان حذف کنیم، اقتصاد و هویت شهری کاشان زیر سوال می‌رود پس رسیدگی به حداقل خواسته‌های این قشر از وظایف لاینفک مدیران شهری است و سوالی که پیش می‌آید این است که فراتر از قالب شعار تا چه اندازه به وعده های داده‌شده، عمل شده‌است؟
سال 1383 وعده ساخت بیمارستان تامین اجتماعی کاشان با 64 تخت برای کارگران داده‌شد و امروز پس از گذشت 16سال از دادن این وعده هنوز خبری از ایجاد این بیمارستان نیست.
هربار این بیمارستان تا مرز احداث رفت ایراداتی چون: جانمایی نامناسب، دوری مسافت زمین تعیین شده تامرکز شهر و … به آن وارد شد و علی رغم آنکه مسئولان شهری بارها ساخت این بیمارستان از حقوق کارگران دانستند ناچار و با اندوه فر اوان اذعان کردند که هنوز به جمع بندی قابل قبولی برای واگذاری زمین بیمارستان نرسیدند.
در همین میان خبرهای خوشی هم به گوشمان رسید؛ مثل آنکه مدیر درمان تامین اجتماعی کاشان گفت: باوجود مشکلاتی که در معرفی و واگذاری زمین وجود داشته در هشت سال اخیر با تلاش‌های فراوان تعداد تخت‌های بستری آن از ۶۴ به ۹۶ تخت افزایش یافته است. و خداوند شاهد است که خبر افزایش تعداد تخت های بیمارستان ساخته نشده تا اندازه ای مارا متاثر کرد که نا خودآگاه اشک شوق از دیدگانمان ریختیم.
اما هنوز لبخند رضایت بر لب هایمان خشک نشده بود که، خبر تصمیم بیمارستان علوم پزشکی مبنی بر دریافت فرانشیز نقدی از بیماران بستری تأمین اجتماعی به گوشمان ‌رسید.
خب دانشگاه علوم پزشکی هم حرف حساب می‌زند می‌گوید: سازمان تامین اجتماعی،از سال ۹۶ در پرداخت فرانشیز معوقاتی دارد و دانشگاه علوم پزشکی نیز در دریافت سهم سازمان مطالباتی دارد.
آقای نماینده در مجلس بیان می‌کند: متاسفانه برای کارگران فرانشیز تعیین کرده اند که این خلاف تعهدات قبل است، بنابراین وضعیت تامین اجتماعی و مطالبات کارگران باید در اسرع وقت پیگیری و پرداخت شود.
حرف خوبی می‌زند اما سوالی که پیش می‌‍آید آن است که: اسرع وقت دقیقا چه زمانی‌است؟
از بحث درمان و فرانشیز که بگذریم به خبر تحریم کارخانه‌های ریسندگی‌ در موج جدید تحریم‌ها می‌رسیم، بتعداد کثیری از کارگران کاشان در کارخانه‌های ریسندگی مشغول به کارهستند که درصورت عدم وجود تدبیری مناسب لاجرم بسیاری از آنها باید در انتظار تعدیل نیرو و از کار بی‌کارشدن باشند.
برای این ظرفیت از کار بی کار شده چه تدابیری اندیشیده شده است؟ هزینه‌های خانوارهایشان چگونه قرار است تامین شود؟ آیا از آنها حمایتی می‌شود؟ و هزاران هزار سوال بی جواب دیگر
در ایام قرنطینه تنها کارگران کارخانه‌ها بودند که دستور تعطیلی‌شان آخر از همه اعلام شد، فرزندانشان برای در امان بودن مدرسه نمی‌رفتند و پدرانشان برای به دست آوردن خرج معیشت مشغول به کار بودند و سپس با بچه هاشان سریک سفره نان می‌خوردند.
هرسال در میان هیاهوی روز معلم کارگران فراموش می‌شوند، توقعی نیست آدمی به هرچه باشد خو می‌کند اما تئقع نداشته باشید که از کمترین خواسته هایشان هم چشم بپوشند، حرف بسیار است و زمان اندک تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
گفتی از زندگی و چک خوردی
کارکردی ولی کتک خوردی
وسط انقلاب و آزادی
یک خیابان به نام کارگر است
«حامد ابراهیم پور»
والسلام