بارندگی‌های را بر اساس  «سال زراعی» می‌سنجند، از ابتدای مهرماه امسال تا پایان مهرماه آینده.

اگر پائیز و زمستان توأم با بارش باشد، کشت‌های زراعت، اعم از جو و گندم مقرون به صرفه است. در غیر این‌صورت خیر.

«دشت کاشان، دشت کشت زراعت نیست فقط باید به باغداری بپردازیم» این‌ جمله نقل قولی ست، از یکی از مدیران ارشد شهری، هرچند به زعم مدیر وقت جهادکشاورزی‌مان خوش نیامده بود. 

آمارهای سال زراعی اصلاً خوب نیست؛ 

شهرستان کاشان حدود ۳۰ درصد کاهش بارندگی نسبت به بلند مدت دارد. آخرین رتبه‌ی میزان بارندگی شهرهای استان 

اداره هواشناسی کاشان، میزان بارندگی بلند مدت  ۵۵ ساله‌ی کاشان، را ١٠٩.٣ میلی‌متر، و جمع بارندگی سال جاری را تا نگارش یادداشت، ۷۸ میلی‌متر گزارش داده است.

عباس ارغوانی، رئیس اداره هواشناسی کاشان اعلام کرده، پائین‌ترین رتبه‌ی بارندگی استان اصفهان متعلق‌ست به کاشان. 

کارشناسان معتقدند: «از یک سو، میزان منابع آبی ایران از ۱۳۰ به حدود ۱۰۰ میلیارد مترمکعب کاهش یافته و از سوی دیگر متأسفانه جمعیت افزایش یافته است.» 

این یعنی «کاهش شدید منابع» و «افزایش تقاضا» 

 «صرفه‌جویی» می‌تواند در این شرایط بحرانی یک راه‌کار، حیاتی باشد. 

«صرفه‌جویی» وظيفه‌ی «مصرف کننده» است

 اما، «مدیریت منابع» وظيفه‌ی «متولیان آب» یعنی بخش حاکمیتی. 

در شهرستان کاشان، متولیان آب هنوز اقدام جدی در جداسازی «آب شرب» از آب مصرفی «غیر شرب» مشترکین ننموده‌اند. 

این یعنی «آب شرب» کاشان همان آبی‌ست که در «شستشوی ظروف»، «استحمام»،  «ساخت و ساز» و «آبیاری فضای سبز منازل» مصرف می‌شود.