عبدالمجید رفیعی برزکی – روزنامه‌نگار

پنج‌شنبه هفته‌ای که گذشت در حالی که مردم شهر در تکاپوی روزهای آخر سال بودند مسئولین ارشد شهر زیربام شهر گردهم آمدند تا در مراسم نمادین کلنگ – به زعم خودشان- بزرگ‌ترین نمایشگاه بین‌المللی شمال استان را بر زمین زده و بدین ترتیب شروع ساخت و ساز آن را اعلام کنند. بسیاری از افرادی که در این مراسم شرکت کرده بودند حتماً به یاد دارند، 25 سال پیش نیز در چنین روزی مراسمی برگزار شد و کلنگ نمایشگاه بین‌المللی کاشان که آن روزها بسیار بزرگ‌تر از سایت فعلی بود بر زمین زده شد و به حال خود رها شد!

به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران و مسئولین بخش‌های دولتی و خصوصی «احداث نمایشگاه» برای منطقه بزرگ کاشان یک ضرورت است و می‌تواند ضمن این که باعث رونق تولید و کسب و کار در حوزه‌های مختلف شود مشکلات تأمین کالا و محصولات مردم را نیز در حوزه‌های مختلف برطرف کند. هنوز مردم فراموش نکرده‌اند که برگزاری نمایشگاه‌های فصلی در انبار شرکت ریسندگی و بافندگی واقع در خیابان کارگر چه مشکلاتی کوچک و بزرگ برای مردم دو شهرستان ایجاد کرد و در هنگام برگزاری نمایشگاه چه ترافیکی راه می‌انداخت و پس از آن، نمایشگاه‌های کاشان خانه به دوش شد و ازه این سو به آن سوی شهر رفت و هر بار، پاره‌ای از آبروی کاشان را با خود برد.

کاشان و آران و بیدگل خاستگاه فرش ماشینی کشور است و بیش از هرچیز نیازمند نمایشگاه دائمی در این حوزه می‌باشد. این در حالی است که هر سال تولیدکنندگان فرش ماشینی برای برگزاری نمایشگاه به تهران رفته و با مشکلاتی بسیار مواجه می‌شوند و به همین خاطر این ابهام و سوال را در ذهن تولیدکنندگان نشانده است که؛ با وجودی که منطقه بزرگ کاشان پایتخت فرش ماشینی کشور است چرا باید نمایشگاه آن در تهران برگزار شود؟

محمود تولایی رئیس اتاق بازرگانی در تأکید و تایید این موضوع بارها یادآور شده است: «احداث نمایشگاه با عنایت به استقرار حجم قابل توجه صنایع در شهرستان‌های کاشان و آران و بیدگل ضروری و بااهمیت است و این ضرورت با وجود بالغ بر 75 درصد از واحدهای تولیدی فرش ماشینی در منطقه اغراق به نظر نمی‌رسد.»

ولی با این وجود 25 سال از نخستین کلنگ‌زنی نمایشگاه کاشان گذشته است ولی همچنان باز کلنگ آن بر زمین زده می‌شود. البته خوشبختانه شهرک سلیمان صباحی آران و بیدگل به خوبی توانسته است این خلأ را پر کرده و به یک شهرک نمایشگاهی تبدیل شود.

بازرگانان داخلی و خارجی در طول سال از کنار شهرک‌های صنعتی امیرکبیر، فتح‌المبین، راوند و شهرک مستقر در جاده نوش‌آباد گذشته و به سراغ شهرک سلیمان صباحی بیدگلی می‌روند تا بهترین محصولات مورد نیاز فرش ماشینی خود را در تنوع طرح و رنگ از نمایشگاه‌های دائمی آن شهرک تهیه نمایند و البته این برای منطقه باعث افتخار است و آران و بیدگل توانسته است به خوبی کم‌کاری مسئولین شهری کاشان را بدین طریق جبران نموده و شهرک نمایشگاهی در خور توجه برای منطقه فراهم نمایند. و همگان باور دارند آران و بیدگل جدای از منطقه بزرگ کاشان نیست و موفقیت آن موفقیت منطقه است.

ولی چرا شهرک‌های متعدد کاشان نتوانسته است به چنین جایگاهی دست پیدا کند؟ چرا نمایشگاه کاشان نتوانسته است پس از 25 سال به ثمر برسد؟ مواردی که همچنان در پرده‌ای از ابهام است!

آنچه مسلم است شرکت نمایشگاهی سیلک راد کاشان زیر نظر اتاق بازرگانی و اتحادیه فرش ماشینی کاشان مسئولیت ساخت و ساز این نمایشگاه را به عهده داشته است. محمود برادران در دی ماه سال گذشته (دی‌ماه 1399) در گفت‌وگو با مجله فرش ماشینی اعلام می‌دارد: «نقشه برداری و تسطیح فاز اول نمایشگاه انجام شده است. آب و برق و گاز تأمین شده و مجوزهای لازم دریافت شده است. فقط مشکل، هزینه‌های آن است. در حال چانه‌زنی هستیم که در حد امکان کم کنیم. پیش بینی ما این است که کارهای اجرایی احداث سالن‌های نمایشگاهی از دو ماه دیگر آغاز شود. همۀ تلاش هیأت مدیره شرکت این است که تا آخر نیمه سال بعد – تابستان 1400- ، فاز اول نمایشگاه محقق شود»

گویا چانه‌زنی مسئولین شهری کاشان سال 1399 را به 1401 گرده زده است تا نه تنها خبری از ساخت و بهره‌برداری نمایشگاه نشود بلکه تازه همه مسئولین ارشد شهرستان با محوریت فرمانداری کاشان شب عید دور هم جمع آیند تا باز کلنگ نمایشگاه را بر زمین بنوازند؛ آیا همچنان مانند سال‌های گذشته این مراسم و نمایش تکرار خواهد شد یا این سفر برای تولیدکنندگان و صاحبان صنعت فرش ماشینی سفری دیگر خواهد بود؟ باید منتظر ماند تا چند ماه دیگر به پاسخ رسید!