طبق اسناد و روایت‌هایی تاریخی، مذهب تشیع از قرون اولیه هجری در منطقه کاشان رواج داشته و این شهر به عنوان اولین شهرهای شیعه ایران شناخته می‌شود.

از قرن سوم هجری، محدثان و عالمان شیعه همچون علی بن محمد القاسانی در این شهر پرورش یافته‌اند. در منابع مربوط به قرن ششم هجری، بر رواج مذهب تشیع و امامی بودن مردم این شهر تاکید شده است.

یکی از وزرای سلجوقی به نام مجدالدین عبیدالله بن فضل کاشی را نخستین بانی بارگاه مشهد اردهال دانسته‌اند که بر این اساس دور از ذهن نیست که از دوره سلجوقی، ارادت مردمان این ناحیه به امیرالمومنین، در معماری بازتاب یافته باشد.

در شهر کاشان قدیمی‌ترین شواهد معماری تاریخ‌دار که نام حضرت علی (ع) بر آن نقش بسته، در منبر و جاچراغی مسجد میرعماد دیده می‌شود که هر دو متعلق به عصر تیموری است.

شواهد دیگری نیز از نقش نام حضرت علی (ع) در مقرنس کاری ورودی شبستان مسجد میرعماد و گچبری بقعه و آرامگاه خواجه تاج‌الدین کاشان وجود دارد که بدون تاریخ است و بر اساس شواهد به قبل از دوره تیموری تعلق دارد.

به گمان برخی از پژوهشگران، سابقه نام علی (ع) در این بناها ممکن است به دوره ایلخانی و یا حتی اواخر دوره سلجوقی برسد.

کتیبه دیگری متعلق به دوره ایلخانی و مزین به نام حضرت علی در قدمگاه علی صالح آباد قرار داشته است که متاسفانه سالها قبل سرقت شده و همینک در موزه سور پاریس نگهداری می‌شود. 

در قهرود یکی از آبادی‌های کوهستانی حومه کاشان نیز مسجدی به نام مبارک حضرت علی وجود دارد که قدمت آن به دوره ایلخانی می‌رسد.

این شواهد نشان می‌دهد که سابقه ارادت مردمان این خطه به حضرت علی و اهل بیت او به پیش از حکومت شیعی صفوی و رسمیت یافتن تشیع در ایران می‌رسد.