در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران آمده است: «نژاد مردم شهرستان کاشان از ریشه نژاد اصیل آریایی است و اختلاط آن با نژادهای اقوام مهاجم تازی و ترک بسیار ناچیز بوده است.

کتاب زینت المجالس در ذیل نام کاشان می‌نویسد:

حمدالله مستوفی (قرن ۸ ه‍ ق) گوید که مردم کاشان حکیم پیشه و لطیف طبع اند در آنجا جهال و بطال کمترند و الحق این معنی مطابق واقع است و اهل آنجا البته به کسبی مشغولند و حرفه شعربافی در آنجا رواج تمام دارد. وضیع و شریف مرتکب آن می‌گردند مثل راسته بازار کاشان در تمام جهان نیست.

در سفرنامه بستان السیاحه اثر «حاج زین العابدین شیروانی» در دوره قاجار آمده است: کاشان در زمان صفویه و غایت معمور بوده، الحال قریب هفت هزار باب خانه در او هست بهتان و اهل کسالت و بیکار در آن دیار کم است.

غریب دوست و ملایم و هموارند. مردمش از قدیم مذهب امامیه دارند در آن بلده از مس ظروف و اوانی با غایت خوب می سازند. عموما سفیدرخسار و حسن و جمال برخوردارند.

از جمله اوصافی که مردم کاشان به آن شهره گشته‌اند:
«خوش صورتی، آواز و صوت خوش، هوش و زیرکی ، ذوق ادبی و استعداد هنری، ترس و کم دلی می باشد( نراقی، تاریخ اجتماعی کاشان)

کتاب تذکره هفت اقلیم قرن دهم هجری قمری در وصف کاشان چنین گوید: «… هم به شیرینی و پاکیزگی آن شهر در تمام ایران بلکه در جهان شهری نیست و متوطنان آن‌جا اکثر به صنعتی و شغلی مشغولند…. تحریر باشد جوانان سرو قد لاله‌خد آن شهر است که در هر گامی دلارامی و در هر قدمی صنمی ملاحظه می شود».
همه سیمین بر و زرین سواران
همه مه روی و پروین گوشواران
به گاه عشرت و بوس و تماشا
چو شهد شکر و باده گواران

سید احمد هاتف اصفهانی در قصیده‌ای که از حادثه زلزله ۱۱۹۴ کاشان شکایت نموده می‌گوید:
دل دو سه روزی کشید جان به کاشان و دید
جنت و خلدی در آن جنتیان را مقر
روضه‌ای از خرمی در همه گیتی مثل
مردمش از مردمی در همه عالم سمر
مایل مهر و وفا طالب صدق و صفا
خوش سخن خوش لقا خوش صور و خوش سیر

وحشی بافقی گویند شیرین بیان هنگامی که در کاشان اقامت داشته گفته است:
یوسف دیگر به دست آور تو وحشی قحط نیست
ما مگر در مصر یعنی شهر کاشان نیستیم

کلانتر ضرابی در کتاب مرات القاسان می نویسد:
«شکل و شمایل مردم کاشان غالباً صبیح و ملیح گندم گون، سیاه چشم و موی، گشاده سینه و پیشانی، متوسط القامه اند‌ سپید پوست زرد موی زاغ چشم به ندرت یافت می شود.

حسن نراقی کتاب تاریخ اجتماعی کاشان می نویسد:
اما هوش و زیرکی که بعد از متقدمین گفته اند و شاید هم که لازمه هوای خشک و سالم اقلیمی آن دیار می باشد مردمش را به پیش بینی و میانه‌روی و عاقبت اندیشی در کار راهنمایی کرده تا فراغت خاطر ای را که در کارهای فکری هنری نیازمندند فراهم سازد همچنین برای حفظ نیکنامی و آبروپرستی از هر گونه افراط و تفریطی احتراز نمایند.