یک هفته از روز خبرنگار می‌گذرد، همین که با گذشت یک هفته از این روز یادداشتی نگاشته می‌شود به تنهایی خود گویای همه چیز هست؛ این نه قلب واقعیت است و نه مظلوم نمایی؛ رمقی در کاشان برای رسانه و خبرنگار باقی نمانده است.

۱۷ مرداد که می‌شود مسئولان یادشان می‌افتد که خبرنگاری هم هست، احتمالا آن هم با یادآوری روابط عمومی متوجه می‌شوند که چنین روزی هم در تقویم ثبت شده است، قلمی دست می‌گیرند و با چند عبارت دهن پرکن نظیر چشم بینای جامعه و… پیامی می‌دهند و شما را به خیر و ما را به سلامت تا ۱۷ مرداد سال بعد!

البته در همین ابتدا بگویم که این تعمیم به همه مسئولین نیست، چه بسا در همین کاشان مسئولانی وظیفه شناس داریم که همیشه پاسخگو بودند و هیچ گاه به هیچ خبرنگاری پشت نکردند، پس بی انصافی است اگر پاسخگویی این افراد را نادیده بگیریم و همه را به یک چشم نگاه کنیم شاید .

اما از طرفی نمی‌توان چشم به بی‌مهری برخی از مسئولان بست و از برخی اتفاقاتی که بی‌رحمانه بر رسانه و خبرنگار در طول سال می‌گذرد به سادگی گذشت.!

مگر می شود مسئولی که در طول سال یک نشست خبری نمی‌گذارد، پاسخگوی تلفن هیچ خبرنگاری نیست و احتمالا از ترس از دست دادن صندلی مسئولیت گوشه نشینی اختیار کرده، روز خبرنگار قلم به دست ‌شود و با پیوند عاشورا و قلم از خبرنگار به عنوان چشم بینای جامعه یاد کند؟!

مگر می‌شود دستگاهی که خود را متولی رسانه و خبرنگار می‌داند در آستانه روز خبرنگار با فشار و نامه نگاری و… مسئول رسانه را با ادبیات شبه نظامی و جهت «پاره ای از توضیحات» فرا بخواند و چندی بعد در درخواستی عجیب تر و غیرقانونی خواستار عدم فعالیت رسانه در شبکه های اجتماعی با «عنوان رسمی» که از وزارت خانه فرهنگ و ارشاد مجوزش را گرفته شود؟!

مگر می‌شود مسئولی که بخاطر یک شوخی طنزگونه در «سقلمه» با تهدید و فشار و تماس، خواستار حذف این بخش می‌شود از خبرنگاران بخواهد در برابر تهدیدها ایستادگی کنند؟!

مگر می‌شود یک خبرنگار این رفتارهای عجیب را در طول سال ببیند و سیل پیام های تبریک و تجلیل و قدردانی و… را هضم کند؟! آیا این برخوردهای دوگانه دهن کجی و توهین به خبرنگار به عنوان نماینده افکار عمومی تلقی نمی‌شود؟!

باور کنید خبرنگار نه نیاز به این مراسم‌های صوری دارد و نه چشم انتظار پیام تبریکی نشسته است، همین که درهای اتاقتان به روی خبرنگار باز باشد، همین که پاسخگوی سوالات خبرنگار باشید، همین که با چماق تهدید و شکایت و… خبرنگار را در منگنه قرار ندهید و همین که پرسش خبرنگار را با صراحت و شفافیت پاسخ دهید باور کنید از انواع و اقسام  پیام های متنی و مراسم ‌های تجلیل و تبجیل برای خبرنگار نیکوتر است.