به بهانه‌ی «روز جهانی زمین»
قصه «ته سیگار»های که زیر پای‌مان له می‌شوند، تا «انتقام‌های سختی»، که می‌گیرند!
امروز «دوم اردیبهشت» است، دومین روز از دومین ماه بهار بی‌باران کاشان، با کاهش ۶۵ درصد بارندگی‌های این دشت تفتیده، «روز جهانی زمین و جشن گیاه‌آوری».
«احیای زمین، افزایش بهره‌وری برای توسعه پایدار» به عنوان شعار آموزشی این روز جهانی‌ست.
هرچند «ما کاشانی‌ها» نمی‌توانیم برای حفاظت از «راش‌های جنگل‌های هیرکانی» یا «بلوط‌های ایرانی جنگل‌های زاگرس»، «بعنوان شُش‌های ایران زمین» ، یا ده‌ها مورد فعالیت‌های زیست محیطی دیگر قدمی بردارند و یا نقشی ایفا کنیم، ولی آیا می‌توانیم برای زمین کاری کنیم؟
آیا چگونه یک شهروند کاشانی‌ِ داوطلب فعالیت‌های زیست محیطی، می‌تواند قدمی برای «سلامتی زمین» بردارد؟
پیشنهاد ما این‌ست: «ته سیگارهای‌مان» را دور نریزیم.
قبل از ورود به بحث ، نظر خواننده محترم را به دو آمار جلب می‌کنم:
یک: آمار ۲۰۱۶ نشان می‌دهد سالانه حدود «پنج میلیارد و هفتصد میلیون ته سیگار» در طبیعت‌مان رها می‌کنیم.
دو: آمار ۲۰۱۸ نشان می‌دهد، «دو میلیون و ششصد هزار تن گاز منوکسیدکربن» و «پنج میلیون و دویست هزار تن گاز متان» حاصل سیگار کشیدن ما انسان‌هاست.
برای تولید این حجم سیگار و چوب کبریت محترقه آن، باید ۹ میلیون درخت از جنگل‌ها بریده شود، یا بقول معروف «جنگل‌تراشی» کنیم.
ماجرا وقتی دردناک‌تر می‌شود که می‌شونی، تنها در برزیل، سالانه ۱۲۰۰ کیلومتر مربع از بهترین جنگل‌های جهان، یعنی «آمازون»، دارد از بین می‌روند.
پیشنهاد :
من و شما خواننده محترم، به قطع در جلوگیری از جنگل‌تراشی‌های شمال و البرز و زاگرس و آمازون، نمی‌توانیم نقش چشم‌گیری ایفا کنیم.
ولی می‌توانیم با تهیه «ظروف نوشابه شیشه‌ای» یا «پت» ، و نصب در محل‌های عمومی از ریخت و پاش «ته سیگارها» جلوگیری کنیم.
«مغازه‌داران» ، «شهرداری‌ها»، «مدیران ادارات» و «پاساژها» و «متولیان گردشگری» در جای‌جای شهر، می‌توانیم با نصب این بطری‌ها، از دور ریختن ته سیگار و آلوده نمودن خاک و زمین جلوگیری می‌کنیم.
این که دیگر شدنیست!
نیست؟
طبق تحقیقات، «چهار هزار ماده سمی» در ته‌سیگار وجود دارد. «استات سلولز»، «الياف پلاستیکی» است که ۹۸ درصد «فیلتر ته سیگار» را تشکیل می‌دهد، فیلتری که شاید باورتان نشود بیش از «دوازده هزار الیاف پلاستیکی» دارد.
آمارها، از ۱۵ میلیون ایرانی مصرف کننده سیگار، خبر می‌دهد، این افراد، با دور انداختن سالانه چهارصدهزارکیلو «ته سیگار» روی زمین، آن‌را سمی کرده، از رشد گیاه بی نصب نموده و زمین ایران را از تولید زراعی و باغی بی‌بهره می‌کنند.
این شی کوچکِ خوش خط و خال و به ظاهر بی‌خطر، متأسفانه؛ دارای فلزات سنگین و سمی هم‌چون: «نیکوتین»، «سرب»، «مس»، «آرسنیک» و «کروم» است.
حتی یک مغازه‌دار نیز می‌تواند با نصب یک ظرف نوشابه در بیرون از مغازه‌اش، به جمع‌آوری ته سیگارها کمک کند. البته شهرداری کاشان نیز می‌تواند پيش‌رو و آغازگر «تولید ظروف جمع‌آوری» ، «نصب ظروف» و «دفن کارشناسانه زباله ته‌سیگارها» باشد.
البته راهکارهای قضایی پيشگيرانه کشور ما نیز برای کاهش مخاطرات «ته سیگار» بسیار ضعیف ست، این‌در حالی‌ست که انگلیسی‌ها برای دورانداختن یک ته سیگار در طبیعت «دوهزار پوند» جریمه می‌پردازند.
بیاییم «زمین و مادر حیاتمان» را نکُشیم
✍️ علی خالوئی، کنشگر محیط زیست و لیدر طبیعت‌گردی