به بهانه‌ی روز جهانی بیابان‌زدائی نوتلا و بیابان‌زایی
امروز، ۱۷ ژوئن برابر بیست و هفتم خرداد،
«روز جهانی بیابان‌زدائی»ست.
چنین روزی، در سال ۱۹۹۲، بزرگترین اجتماعات کارشناسی در «ریودوژانیرو برزیل» دورهم جمع شدند
تا حال زمین را خوب کنند.
نگران اهالی زمین بودند.
نگران «تخریب سرزمین»
نگرانی از جنس واقعیت.
«کنوانسیون بیابان‌زدایی» را پایه‌گذاری کردند. هدف: «جلوگیری از به خطر افتادن زندگیِ» بیش از ۲۵۰ میلیون انسان و شاید الان بسیار بسیار بیشتر و بیشتر .
جلوگیری از «تخریب سرزمین»، «تخریب جنگل‌ها»، «تخریب مراتع»، «تالاب‌ها» و «کوهستان‌ها».
آیا براستی اندیشیده‌ایم من و شما خواننده محترم چگونه می‌توانیم هم‌پیمانان این «پیمان جهانی» باشیم؟
چگونه یک جوان، نوجوان، دختر و پسر شهروند کاشانی می‌تواند از «روند بیابانی‌شدن» زمین و «تخریب سرزمین» جلوگیری کند؟
بسیار ساده است!
با مصرف نکردن خوراکی‌هایی هم‌چون «نوتلا».
این معجون دوست داشتنی، به دلایل «حجم تولید در بُعد جهانی» و «نوع ترکیبات»، توجه کارشناسان محیط زیست را بخود جلب کرده، تا آنجا که در لیست سیاه مخربین «منابع حیاتی» زمین، لقب گرفته است.
آیا می‌دانستید، «معجون نوتلا» حاوی؛ «روغن پالم» (به میزان یک پنجم هر شیشه)، «فندق»، «کاکائو» و شیر «خشک بدون‌چربی» (دو پنجم) و شکر (دو پنجم) می‌باشد.
دانه‌های پالم، بومی آفریقاست و دهه ۱۸۷۰ میلادی، انگلیس‌ها به مالزی بردند، مالزی برنامه دولتی مبارزه با فقر را با کشت پالم توسعه داد.
براساس آمارهای سازمان جهانی فائو، سطح زیر کشت پالم در جهان از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴، از ده ميليون هکتار به ۱۷ میلیون هکتار رشد نشان می‌دهد.
برای تهیه «روغن پالم» یا «روغن نخل»، لازم‌ست، بسیاری از «درختان جنگل‌ها»، «رویشگاه‌های گیاهی» و «زیستگاه‌های جانوری» تخریب و تغییر کاربری شوند.
براساس آمارهای جهان مصرف تنها روغن پالم، از ۶۵ میلیون تن نیز گذشته است.
دبیر انجمن صنفی صنایع روغن نباتی ایران سال ۱۳۹۳، به ایسنا گفته بود، «ایران ۱۵ کشور مصرف کننده پالم در جهان ست». متأسفانه آمارهای پالم در ایران بروز نیست.
به گزارش بلومبرگ، «مالزی» و«اندونزی» حدود ۸۵ درصد پالم جهان را، تولید می‌کنند.
مصرف پالم به دلیل «اسیدهای چرب اشباع بالا»(حداقل پنجاه درصد)، موجب «افزایش چربی خون»، «کلسترول» و در نهایت «گرفتگی و انسداد عروق» می‌شود.
آیا لذت‌های چند ثانیه‌ای میل کردن يک لقمه‌ی نوتلا، به این می‌ارزد که نه تنها خودرابه انواع بیماری‌ها، مبتلا کنیم، هرساله مساحت‌های زیادی از عرصه‌های طبیعی جهان نیز تخریب شود و به تولید پالم اختصاص یابد.
خوردن نوتلا، توسط فرزندانمان،
«هم جان فرزندانمان» را به مخاطره می‌اندازد،
«هم جان زمین» را
اگر نمی‌توانیم، «درختی بکاریم»،
و یا گُلی را مراقبت و آبیاری کنیم.
اگر نمی‌توانیم، «جنگل‌ها» را از آتش‌سوزی حفظ کنیم و یا از «پلاستیک‌ها» پاک‌سازی کنیم.
اگر نمی‌توانیم، «اقیانوس‌ها» را از زباله‌ها جدا کنیم.
اگر نمی‌توانیم، «بیابان‌ها» را احیا کنیم، و یا مانع «چرای» بی‌رویه‌ی «مراتع» شویم،
اگر نمی‌توانیم، به هر ترتیب قدمی برای جلوگیری از «تخریب سرزمين» برداریم:
حداقل می‌توانیم از مصرف «روغن‌های پالم‌دار و خوراکی‌ها»ی هم‌چون «نوتلا» پرهیز کنیم.
این کار را که دیگر می‌توانیم!
نمی‌توانیم!؟
اینجا «نقش‌های خوب برای بازی» بسیار زیادست و متنوع،
از یک زن خانه‌دار، از یک نوجوان دانش‌آموز تا مدیران و سیاست‌مداران و کارخانه‌داران؛
هرکس می‌تواند، متناسب با «سن» و «شخصیت» و «حرفه‌اش»،
نقشی، اما خوب، برای «بهبود حال خوب زمین» انتخاب کند،
کمک کند تا «زمین» نفس بکشد.
حتی «کودکان»
زندگی بدون پالم را
به فرزندانمان آموزش بدهیم.
بدون «نوتلا»ها
✍علی خالوئی کنشگر محیط زیست و لیدر طبیعت‌گردی