طبق اسناد و روایت‌هایی تاریخی، مذهب تشیع از قرون اولیه هجری در منطقه کاشان رواج داشته و این شهر به عنوان اولین شهرهای شیعه ایران شناخته می‌شود.

از قرن سوم هجری، محدثان و عالمان شیعه همچون علی بن محمد القاسانی در این شهر پرورش یافته‌اند. در منابع مربوط به قرن ششم هجری، بر رواج مذهب تشیع و امامی بودن مردم این شهر تاکید شده است.

یکی از وزرای سلجوقی به نام مجدالدین عبیدالله بن فضل کاشی را نخستین بانی بارگاه مشهد اردهال دانسته‌اند که بر این اساس دور از ذهن نیست که از دوره سلجوقی، ارادت مردمان این ناحیه به امیرالمومنین، در معماری بازتاب یافته باشد.

در کاشان قدیمی‌ترین شواهد معماری تاریخ‌دار که نام حضرت علی (ع) بر آن نقش بسته، در منبر و جاچراغی مسجد میرعماد دیده می‌شود که به ترتیب متعلق به عصر گورکانی و تیموری است.

شواهد دیگری نیز از نقش نام حضرت علی (ع) در مقرنس کاری ورودی شبستان مسجد میرعماد و گچبری بقعه و آرامگاه خواجه تاج‌الدین کاشان وجود دارد که بدون تاریخ است و بر اساس شواهد به قبل از دوره تیموری تعلق دارد.

به گمان برخی از پژوهشگران، سابقه نام علی (ع) در این بناها ممکن است به دوره ایلخانی و یا حتی اواخر دوره سلجوقی برسد.